نشاط دل ها

بدان، ای جان برادر که بزرگان، ماه رمضان را به بهار تشبیه نموده اند که چون بهار آید، ابر در هوا بایستد، باران فرو بارد و نبات ها برویاند و گل ها بشکفاند و صحراها بساط بگستراند؛ کوه ها راحله رنگین در سر کشد، درختان را عقد مروارید بر بندد؛ همچنین چون ماه رمضان درآید، مسجدها منوّر گردد، دل ها به نشاط آید، قندیل ها فروزانند، منبرها بیارایند، جماعت ها به انبوه شود، مجلس ها ساخته گردد، خائفان در هرب آیند، راجیان در طلب آیند، عارفان در طرب آیند، مشتاقان در تعب آیند، اصیان به راه آیند، گریختگان به درگاه آیند، جوانان از دیده اشک بارند و پیران موی سفید در خاک مالند.

خلعت توبه

خواجه عالم [حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله] خبر می دهد که خداوندِ منّان در هر روزی از ماه رمضان هزار هزار عاصی را از آتش دوزخ آزاد گرداند و چون شب جمعه و روز جمعه شود، در هر ساعتی چندان آزاد کند که در هر روزی آزاد گردانیده باشد؛ [پس] ای عاصی! این ماه را غنیمت شمار و مثل زمان های دیگر نینگار، چه آنکه آن بحری است که هر که آلوده به نجاستِ معصیت باشد، چون به وی درآید، پاک و پاکیزه گردد و این ماه سلطانی است که هر که در سایه چترِ او آید، از همه عالم بر سر آید و هر که در این ماه خلعتِ توبه نیافت، در کدام ماه خواهد یافت و هر که را در این ماه عنوان آزادی ندادند، در کدام ماه خواهند داد و هر که را در این ماه نیامرزند، در کدام ماه خواهند آمرزید؟

در باب فضائل ماه مبارک

ای عزیز! بدان که ماه رمضان را دو حرمت است: یکی حرمت رمضان و دیگری حرمت قرآن که: «شهر رمضان الّذی أنزل فیه القرآن»؛ و او را در دو عصمت است: یکی عصمت از شیطان و دیگری عصمت از نیران؛ و او را دو نعمت است: «فتح الجنان و روح الجنان»، درهای بهشت را بگشایند و دل ها را راحت دهند و او را دو برکت است: یکی نور و دیگری برکت سحور، و او را دو هدیه است: یکی آنکه خواب را به عبادت حساب کنند و دیگری آنکه خاموشی را به تسبیح برگیرند و او را دو فرحت است: یکی در نزد افطار و دیگری در نزد ملک جبار که: «اِنَّ لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ فَرْحَه عِنْدَ الْفِطار و فَرْحَه عِنْدَ لِقاءِ الْمَلِک الْجَبّار».

درخواست از خدا

ای عزیز برادر! از گرسنگی این ماه غمگین مباش چه آنکه «فِی الصَّوْمِ جُوعٌ وَفِی الْجُوعِ رُجُوعٌ»؛ در روزه گرسنگی است و در گرسنگی رجوع به خداوند غنی است؛ چنانکه موسی علیه السلام چون گرسنه شد، روی به حضرتِ او آورد و «رَبِّ اِنّی لِما اَنْزَلْتَ اِلَی مِنْ خَیرٍ فَقِیرا»1 (قصص: 24) گفت: موسی نان خواست و عیسی خوان: «رَبَّنا اَنْزِلْ عَلَینا مائِدَه مِنَ السَّماءِ»2 (مائده: 114)؛ ولی محمد صلی الله علیه و آله غفران خواست که: «غفرانک ربّنا و الیک المصیر».

در کتاب «مصابیح القلوب» روایت نموده که حضرت مصطفی صلی الله علیه و آله به خالق عالم عرض کرد که خدایا! امت عیسی را مائده فرستادی، امت مرا به چه خلعت گران بها مخلّع گردانیدی؟ خطاب آمد که امت عیسی شکم پرست بودند و امت تو خداپرست، ایشان را خوان فرستادم و امت تو را رمضان. بر آن خوان سه قرص نان بود و بر خوان رمضان سه دهه است؛ دهه اولش، رحمت و دهه دوم، مغفرت و دهه سیم، آزادی از آتش دوزخ؛ بر آن خوان عسل بود و بر این خوان، حلاوت؛ بر آن خوان، ماهی بریان و بر ین خوان، دلِ بریان روزه داران.3

.....................................

1. پروردگارا! من به هر خیری که سویم بفرستی سخت نیازمندم.

2. پروردگارا! از آسمان خوانی بر ما فرو فرست.

3. خزینه الجواهر، ص 430.

 منبع من:http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/